تیم ملی کشورمان که با سخت‌ترین قرعه ممکن روبرو شده بود، باید با اسپانیا، پرتغال و مراکش بازی می‌کرد. تیم‌هایی که به ترتیب به عنوان قهرمان جهان در سال 2010، قهرمان اروپا و قهرمان آفریقا شناخته می‌شوند. از همان روز صحبت از بحث آماده سازی مناسب برای رویارویی با این حریفان بود. همه انتظار داشتند که تیم ملی با تیم‌های خوبی که در جام جهانی حضور ندارند، مثل ایتالیا، یونان و ... بازی کند. اما مسیر تیم ملی و مربی همیشه ناراضی آن هیچ‌وقت به بازی با تیم‌های بزرگ و قدرتمند اروپایی کشیده نشد.

بگذارید ابتدا ببینیم سه حریف تیم ملی در جام جهانی با چه بازی‌هایی روند آماده‌سازی خود را طی کرده‌اند. پرتغال، در روزهای مانده تا جام جهانی با هیچ حریف آسیایی روبرو نشد اما در مقابل، با سه تیم خوب آفریقایی یعنی مصر، تونس و الجزیره بازی کرد. تیم‌هایی که بی‌شک بیشترین شباهت را به سبک بازی مراکش دارند و به همین خاطر کمک زیادی برای شبیه‌سازی تقابلشان با این تیم آفریقایی کرده است. همچنین قهرمان اروپا، با تیم‌های بلژیک و هلند نیز بازی کرد تا تاکتیک‌های احتمالی بازی مقابل اسپانیا را بیازماید.

اسپانیا هم تصمیم گرفت با تیم‌های آسیایی بازی نکند! آنها که در جام جهانی 2010 با فوتبال چشم‌نواز خود توانستند قهرمانی جهان را به‌دست آورند حالا در جام جهانی 2018 با ترکیب جوانان و باتجربه‌ها به دنبال تکرار این عنوان هستند. ماتادور ها برای حضور در جام جهانی با تیم‌های آلمان، آرژانتین، سوئیس و تونس بازی دوستانه برگزار کرد. نکته جالب اینکه آنها توانستند آرژانتین را با شش گل شکست دهند تا زنگ خطری جدی برای رقیبان به صدا درآورند.

مراکش که به‌عنوان جدی‌ترین رقیب ما به‌حساب می‌آید و امیدواریم که بتوانیم این تیم را شکست دهیم، درراه آماده‌سازی خود با تیم‌های صربستان، ازبکستان، اکراین، اسلونی و استونی بازی کرد تا نشان دهند آنها نیز تمایل چندانی به بازی با تیم‌های بزرگ نداشتند.

اما برنامه‌های تیم ملی کشورمان برای حضور در جام جهانی همچون همیشه پرحاسیه و عجیب دنبال شد. هیچ‌یک از رقیبان ما حتی یک بازی دوستانه در تقویم نداشتند که لغو گردد. ایران، پس از مشخص شدن قرعه سخت، ابتدا با لیبی به عنوان اولین حریف تدارکاتی به توافق رسید. مشکلات داخلی در فدراسیون لیبی از جمله کمبود بازیکن و نداشتن سرمربی و همچنین نبودن تاریخ برگزاری این بازی در روزهای فیفا موجب شد تا این بازی برگزار نشود.

پس از آن خیلی سریع سیرالئون جایگزین لیبی شد!  تیم عجیبی که نه لیگ فعال داشت و نه فدراسیونش مورد تأیید فیفا بود، با صدها میلیون تومان هزینه به ایران آمد. بازیکنان نا آماده که اضافه‌وزن داشتند و دمپایی‌های گل‌گلی‌شان و از طرفی سلفی‌های پشت سرهم کادر فنی این تیم با کی روش، نشانه‌های یک تیم نازل را داشت. بازی که به‌هیچ‌عنوان در سطح تیم ملی نبود و انتقادات فراوانی را به دنبال داشت. پس‌ازآن تیم ملی طبق برنامه با تونس مسابقه داد، تیمی که توانست کمک شایانی به کشورمان درراه حضور در جام جهانی و پیاده‌سازی تاکتیک‌های مختلف کند.

به فاصله چهار روز، با تیم پرستاره الجزیره روبرو شدیم که این بازی هم بسیار به تیم ملی کمک کرد. در ادامه در یک دیدار عجیب دیگر با ازبکستان بازی کردیم؛ مسابقه‌ای که به نظر نمی‌رسد توجیهی برای تیم ملی داشت!

ترکیه، مهم‌ترین کشوری بود که با آنها در این برهه بازی کردیم. پس از 40 سال تیم ملی کشورمان مقابل همسایه شمال غربی قرار می‌گرفت، هرچند ترک‌ها چند بازیکن اصلی و نامدارشان را به بازی نگرفتند اما توانستند مدافعان ما را به طور جدی محک بزنند. یونان، تیمی که قرار بود با آنها در ترکیه روبرو شویم هم سر ناسازگاری گذاشت و بازی را یک طرفه لغو کرد. پس‌ازآن کوزوو دیگر تیم بی‌نام و نشان هم حاضر به بازی با ایران نشد تا فقط یک بازی یعنی لیتوانی برای تیم ملی بماند.

بازی با لیتوانی پشت درهای بسته با تدابیر شدید امنیتی برگزار شد به این خاطر که کی روش نمی‌خواست تاکتیکش برای حریفان مشخص شود. حتی در مورد بازیکنانی که در این بازی هم حضور داشتند تردید و سؤالات بسیاری وجود دارد که بی‌جواب مانده است.

هرچند مربی تیم ملی، از روند آماده‌سازی در این برهه شکایت خاصی نداشته اما بی تردید او بسیار آشفته است. این درحالیست که برنامه‌های تیم ملی در جام جهانی گذشته نیز چندان به سامان و دقیق برگزار نشد و بازهم مثل همیشه نتوانستیم بازی با تیم‌های بزرگ را تجربه کنیم.

با همه این مشکلات که از کوچک‌ترین مسائل مثل لباس و زمین تمرین و ... گرفته تا مسائل تحریم و لیست بازیکنانی که مرد پرتغالی برای حضور در روسیه انتخاب کرده و انتقادات نسبت به آن، به نظر باید به او اعتماد کرد. کسی که شاید آخرین روزها را روی نیمکت تیم ملی سپری می‌کند و دیگر پس از جام جهانی به ایران بر نخواهد گشت، اما همواره نشان داده که کارش را بلد است. بازی‌های خوب در برزیل، صعود بی‌دردسر از گروهمان، بازی‌های درخشان در جام ملت‌های آسیا همه و همه نوید این را می‌دهد که کی روش و تیم ملی از این چالش بزرگ هم با سربلندی خارج شوند؛ درست است که نه هلند، نه ایتالیا، نه برزیل و نه آلمان نمی‌خواهند با ما بازی دوستانه برگزار کنند یا اسپانیا و پرتغال به حدی مارا دستکم گرفته اند که حتی با یک تیم آسیایی هم روبرو نمی شوند، اما نشان داده‌ایم که بدون آماده‌سازی های پرهزینه هم می‌توانیم شگفتی‌ساز شویم و دنیا را مات و مبهوت قدرت و تبحر خودمان کنیم.