28 سال پیش در چنین روزی، یکشنبه ۱۲ تیر ۱۳۶۷ پرواز مسافربری شماره ۶۵۵ شرکت هواپیمایی ایران‌ایر با شناسه «IR655» از تهران به مقصد دبی، پس از توقف بین راهی در بندرعباس به سمت دبی در حرکت بود.

این هواپیمای مسافربری ایرانی بر فراز آب‌های خلیج فارس، در اقدامی جنایتکارانه مورد اصابت موشک هدایت شونده از ناو جنگی ایالات متحده آمریکا (وینسنس) متعلق به نیروی دریایی آمریکا بر فراز خلیج فارس قرار گرفت و تمامی ۲۹۰ سرنشین آن که شامل ۴۶ مسافر غیر ایرانی و ۶۶ کودک بودند، جان باختند.

این جنایت هولناک که هیچ بازمانده‌ای نداشت، از نظر میزان تلفات انسانی هشتمین جنایت مرگبار هوایی در تاریخ محسوب می‌شود.

*** پایانی سهمگین برای هشت سال جنگ تحمیلی

سال 1988 (1367) ایران و عراق در واپسین روزهای پایان جنگ هشت ساله قرار داشتند؛ جنگی که در آن صدام دیکتاتور عراق به پشت گرمی آمریکا و هم‌پیمانانش مسبب ریخته شدن خون بیش از 300.000 شهید و ویرانی و آوارگی هزاران هم‌وطن شد؛ جنگی که دلیل اصلی آن سازه‌های نفتی خلیج فارس بود و طی هشت سال فروش نفت ما را به حداقل ممکن کاهش داد.

در آن دوران، ایالات متحده آمریکا به اسم "تأمین امنیت نفت‌کش‌ها" بیش از 30 ناو جنگی در خلیج فارس مستقر کرده بود و هرچند این بهانه، در سال 67 برای بخشی از افکار عمومی قابل قبول به نظر می‌رسید اما امروز که سال‌ها از جنگ ایران و عراق می‌گذرد و ناوهای آمریکایی همچنان عقرب‌وار به خلیج ارزشمند فارس چسبیده‌اند، دیگر حنای این بهانه‌ها برای دنیا رنگ باخته است. خلیج فارس: این خانۀ ما!

"از آن طرف دنیا می‌آید (در خلیج فارس) رزمایش برگزار می‌کند؛ خب بروید همان خلیج‌ خوک‌ها، اینجا چه می‌کنید؟! خلیج فارس خانه‌ ما است. جای حضور ملت ایران است، این‌طور باید با قدرت‌های زیاده‌خواه مواجه شد." – رهبر معظم انقلاب، بیانات 13/2/95

***آتش...

فرمانده ناو آمریکایی وینسنس در حمله به هواپیمای مسافربری 655 "ویلیام راجرز" بود.

او اطلاعات کاملی از سوی نیروهای جاسوسی آمریکا در مورد نیروهای نظامی ایران و محل استقرار آن‌ها دریافت کرده بود.

به گفتۀ "مارک زنینو" افسر مخابرات ناو وینسنس، این ناو از نظر قدرت، پیشرفته‌ترین و دقیق‌ترین توان نظامی، عظمت و توان دفاعی قابل مقایسه با هیچ ناو دیگر نیروی دریایی-هوایی آمریکا نبود.

چنین ناوی با امکانات فوق مدرن خود به نبرد هواپیمای 655 که اولاً برنامۀ پرواز آن مشخص و اعلام شده و ثانیاً فاقد هرگونه تجهیزات جنگی است، می‌رود تا پرده‌ای دیگر از حقوق بشر آمریکایی را رقم بزند.

راجرز ساعت 10:10 صبح یکشنبه دستور تغییر جهت ناو را داد و در مسیر موافق حرکت هواپیما قرار گرفت و زمانی که هواپیما به فاصله ده مایلی رسید، ناخدا موشک‌ها را روی هدف قفل کرد و کلید آتش را فشار داد.

یک هواپیمای غیرنظامی که ۶۶ نفر از ۲۹۰ سرنشین آن کودک بودند، توسط یک کشتی جنگی سرنگون شد. کودکان بیگناهی که اجسادشان هرگز به دست نیامد، بدن‌های کوچکشان در آب‌های نیلگون خلیج فارس سوخت و غرق شد و آرام گرفت، قربانی کینۀ شیطان بزرگ شدند.

*** روایت خودبافتۀ آمریکایی از حادثه

دولت ایالات متحده آمریکا علی رغم پرداخت غرامت به حادثه‌دیدگان، از همان روز جنایت تا هم‌اکنون مدعی است برای دفاع از کشتی خود در برابر خطر احتمالی دست به حمله زده بود.

آمریکا معتقد است که ناو وینسنس "به اشتباه" هواپیمای مورد نظر را یک هواپیمای جنگی تشخیص داده و برای دفاع از خود به سوی آن شلیک نموده است. فرودگاه بندر عباس در آن هنگام به طور دوگانه برای هواپیماهای نظامی و مسافری مورد استفاده قرار می‌گرفت و هواپیماهای اف-۱۴ تام کت ایرانی این فرودگاه را مرکز عملیاتی خود قرار داده بودند. به همین جهت هر هواپیمایی که از بندرعباس پرواز می‌کرد به طور خودکار هواپیمای دشمن فرض می‌شد مگر آن که خلافش ثابت شود. هیچ سیستم هشدار نیروی هوایی و یا هواپیمای اکتشافی در منطقه وجود نداشت، بنابراین کشتی برای تصمیم‌گیری تنها به وسایل ارتباطی و درک غریزی خود متکی بود (!)

این ادعای مضحک و ضدّ و نقیض آمریکایی‌ها در حالی است که کارشناسان هواپیمایی معتقدند از نظر رادارهای هواییِ ناوِ غول‌پیکری چون وینسنس، امکان تشخیص اشتباهِ هواپیما و ارسال کدهای متفاوت ادعایی محال است.

مشخصات فنی هواپیمای نظامی اف-14 با هواپیمای مسافربری ایرباس کاملاً متفاوت است و هر فرد ابتدایی خدمۀ ناو بدون دانش نظامی قادر به تشخیص آن خواهد بود. به عبارت دیگر خودِ سیستم کامپیوتری نوع هواپیما را تشخیص می‌دهد تا احتمال خطای انسانی به صفر برسد.

آمریکا برای فرار از ننگ این تراژدی مرگبار به جعل رسانه‌ای روی آورد.

"رابرت متیو انتمن" رئیس موسسه دیپلماسی همگانی و ارتباطات جهانی، با تحلیل روزنامه‌های آمریکایی و توصیف آنها از دو رویداد نسبتاً مشابه (ساقط کردن هواپیمای مسافربری ایرانی به وسیله آمریکا و ساقط کردن یک هواپیمای کره‌ای به وسیله شوروی) نشان داد که مقالات خبری با گفتن اینکه ساقط کردن یک هواپیمای ایرانی یک خطای فنی بوده و با انتخاب مناسب عکس و توصیف، عامل و قربانیان این حادثه را کم‌اهمیت جلوه دادند، حال آنکه ساقط کردن یک هواپیمای کره‌ای به وسیله شوروی به عنوان یک عمل شنیع به تصویر کشیده شد.

*** نشان لیاقت به یک قاتل

این برگ از دفتر حقوق بشر آمریکایی به بازی رسانه‌ای ختم نشد و تمام سربازان ناو جنگی وینسنس پس از این حادثه، به‌خاطر تکمیل سفر خود به یک منطقهٔ جنگی مدال مبارزه دریافت کردند.

ویل راجرز به عنوان رأس این جنایت بشری، در سال ۱۹۹۰ مدال لژیون لیاقت را از دستان بوش پدر، رئیس جمهور وقت آمریکا به‌خاطر «رفتار بسیار شایسته و انجام خدمات برجسته به عنوان افسر فرماندهٔ ناو وینسنس» دریافت می‌کند. لژیون به افسران عالی‌رتبه‌ای داده می‌شود که بتوانند مأموریت‌هایشان (به ویژه مأموریت‌های دشوار) را با موفقیت بگذرانند.

وقتی تعریف موفقیت و لیاقت در فرهنگِ حقوق بشریِ آمریکا آتش زدن، سوزاندن، غرق کردن و از بین بردن 290 مسافر بی گناه باشد، دیگر چه لزومی به توضیح و تشریح...

حال همه ساله خانواده‌های داغدار قربانیان حادثه در محل شلیک ناو آمریکایی به هواپیمای مسافربری حاضر می‌شوند و با ریختن گل به دریا از آنها یاد می‌کنند، چراکه زمان هرگز نمی‌تواند داغ این جنایت نابخشودنی را سبک کند.